Sybe Schaap - Eerste Kamerlid VVD en filosoof - schreef het boek ‘Het rancuneuze gif, de opmars van het onbehagen’ . Een bewerkte versie van hoofdstuk 13 staat op socialevraagstukken.nl
De Partij voor de Vrijheid (PVV) is meer een tegenpartij dan een beweging met constructieve ideeën voor een evenwichtige opbouw van de samenleving. Feiten doen er in de afwegingen en opvattingen van de PVV namelijk nauwelijks toe, alles draait om verhalen, beweringen, meningen en beelden. Vanwege de grote afstand tot de feitelijke realiteit en de negatieve ondertoon in de beweringen, komt het niet tot argumentatie en debat. Alles draait om het verhaal en de onophoudelijke herhaling daarvan. [..]
Boeiend is hoe de partij omgaat met waarheid en leugen. Aan een scherpe, indringende analyse van werkelijk bestaande problemen, zoals een gebrek aan integratie en participatie van allochtone groepen bijvoorbeeld, ontbreekt het bij de PVV ten enenmale. Aan opbouwende suggesties voor het oplossen daarvan al evenzeer. Het opzetten van een Polen Meldpunt getuigt eerder van het tegendeel.[..]
Met inzet van verbeeldingskracht en interpretatiekunst worden feiten op sluwe wijze gemanipuleerd. De waarheid doet er niet toe, feitelijk materiaal wordt slechts gebruikt om op fantasierijke wijze onwaarachtige beweringen te produceren. Dit alles loopt voortdurend door in het betichten van vermeend schuldigen en ook dit op onoprechte wijze: namelijk door het belachelijk maken van tegenstanders (Cohen de theedrinker of Cohen de grote gedoger) het opkloppen en verbreiden van weerzin en hatelijkheden en het inspelen op verontwaardiging. [..]
PVV minacht argumenten van opponenten Een lid van de vijandige linkse elite is allerminst een te waarderen medemens, iemand waarmee men het oneens is en die men met debat en argumentatie tegemoet treedt. Sterker nog hij moet worden gedesavoueerd, van zijn waardigheid en volwaardigheid beroofd, zoals men dit in rancuneuze kringen ook met inzet van diertermen of psychiatrische vernederingen doet. Met een belachelijk gemaakte tegenstander hoeft men niet te debatteren; zo ontloopt men het debat. Het beschuldigen van vijandige tegenstanders is ook de geheime agenda achter de zo hartstochtelijk beleden vrijheid van meningsuiting. Uitsluitend de eigen vrijheid wordt geaccepteerd en wel om eigen beelden en oordelen uit te dragen. Argumenten van opponenten worden geminacht, zo deze al niet verboden zouden moeten worden.
De voortdurend beleden vrijheid van meningsuiting blijkt niet meer te zijn dan het dictaat van de eigen mening, een mening die nauwelijks meer gestaafd hoeft te worden met feiten. Vijanden staan hier centraal, de moslims en de vertegenwoordigers van de linkse kerk. In het oordeel over hen is veel geoorloofd. En dit alles loopt uit op het eigenlijke genoegen van de rancuneuze mens, de wraak. Wie onwelgevallige zaken aanhaalt, wie politiek onwenselijke meningen verkondigt, moet de mond worden gesnoerd. Deze politieke beweging heeft het er vanzelfsprekend ‘moeilijk’ mee als het in onderhandelingen naar anderen moet luisteren en zelfs toegeven. Het valt te betwijfelen of de PVV daartoe wel in staat zal blijken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten