De woensdag 9 december jl. overleden Cees Meijer was een markante Zeewoldenaar die veel heeft betekend voor de lokale samenleving. Of je het nu met hem eens was of niet, hij en zijn standpunten dwongen alom brede waardering en respect af. Cees was daarbij een soort baken, een herkenningspunt ook. Zeewolde groeide en groeide, de hele wereld veranderde bij wijze van spreken met de dag, maar het leek wel of Cees altijd maar hetzelfde en dezelfde bleef. Je wist als het ware al wat hij ging zeggen en toch bleef hij altijd helder en actueel. In het archief vonden we een vijftien jaar oud interview met Cees (rubriek ‘Op de plaats rust’ in de Zeewolder Krant, dinsdag 21 februari 1995). Het is grappig om dit na al die jaren weer terug te lezen. Hieronder enige gedeelten uit het interview.
Brede grijns
De krachtproef tussen de gemeente en de plaatselijke milieubeweging Schoon Zeewolde duurde nog ongeveer een maand. Geen van beide gaf een duimbreed toe, het was het bedrijf Balamundi zelf dat de pijp aan Maarten gaf: men zag af van de aanvraag. Meijer: ,,Voor ons was het een eclatant succes. Op een ander moment kwam ik de directeur van Balamundi nog eens tegen, Verhoef heette hij, geloof ik. ‘Alles gehoord en gezien hebbende, zou ik als inwoner van Zeewolde waarschijnlijk ook lid zijn geworden van jullie vereniging’, zei hij me.” Nog kan ‘het gezicht’ van Schoon Zeewolde een brede grijns niet onderdrukken. (…)
Ook de combinatie Schoon Zeewolde – Cees Meijer ‘stond’. De PTT’er daarover: ,,Dat is zo’n beetje gegroeid. Na Balamundi voelde ik me moreel verplicht ermee door te gaan. Daarnaast hou ik ervan om maatschappelijk bezig te zijn. Je kunt zodoende iets voor anderen doen. Dat klinkt heel erg verheven, maar ik voel het wel zo. En je komt ook nog eens met andere mensen in aanraking. Je legt contacten en bouwt daardoor aan netwerken met deskundigen, beleidsmakers, politici en niet te vergeten de pers. Zonder pers kun je je hele verhaal wel vergeten. (…) Milieugroeperingen hebben bij het grote publiek bij tijd en wijle iets ‘drammerigs’. Meijer: ,,In het begin werd er inderdaad in het dorp en op het gemeentehuis wel eens geroepen ‘daar heb je Schoon Zeewolde ook weer’. Men was nog niet gewend aan een club als de onze en men begreep niet zo dat wij ook iets over een bepaalde zaak wilden zeggen. Dat is de laatste tijd gelukkig wel minder. Vergeet niet dat ook wij een heleboel hebben moeten leren.” (…) Iemand met een drukke baan en dito nevenwerkzaamheden kampt al gauw met tijdgebrek. Dan kun je wel een natuurliefhebber zijn, ‘het komt er niet van’. Meijer: ,,Mijn vrouw Toos en ik willen al tijden de vogelcursus van het IVN doen, maar op een of andere manier komen we er niet toe. Twee jaar geleden kocht ik al wel een kijker, maar daar bleef het tot nu toe bij. Is wel jammer, moet ik zeggen.” (…) Meijer heeft twee favoriete plekjes. Ten eerste is dat de tuin. ,,Het is maar een kleintje, maar vooral in de zomer mag ik er graag in rommelen.” Daarnaast is hij weg van het bankje op de top van het gronddepot aan de Gelderseweg. ,,Niet dat ik er nu zo vreselijk vaak kom, maar een mooi plekje is het zeker. Je hebt er een prachtig uitzicht op Zeewolde, de verdere polder en natuurlijk het water van het Wolderwijd.” Toos Meijer-Oskam komt er bij staan en corrigeert haar man. ,,Is dat zijn liefste plekje, zegt hij? Dat is niet zo. Zijn liefste plekje is boven, achter de computer,” aldus Toos.
Groene voorbeeld
Terug naar december 2009. Cees Meijer is niet meer. Z’n groene voorbeeld en de herinneringen aan dit bijzondere mens blijven echter. Of zoals z’n broer vrijdag het bij de crematieplechtigheid uitdrukte: ,,Je bent pas dood als iedereen je is vergeten.”
Bron: Zeewolde Actueel, 15 december, Schoppen Troef
Geen opmerkingen:
Een reactie posten